Dag 16

Zoals gezegd ging de wekker om 05:00. Wat vroeg en alles nog donker. Toch maar even gedoucht en Jeroen ging op weg. Gewapend met zaklamp, paraplu en geld ging hij op stap. De eerste hindernis was al bij het hotel. De poort zat op slot. Met geen mogelijkheid kon je eruit. Toen maar over de muur geklommen naar de buren. Daar stond de poort wel open!
Naar het station was 40 min lopen en een mooie start van de dag. Ook dat is weer een beleving als ook Sri Lanka nog slaapt en zelfs Riskja’s nog niet te vinden zijn. In de buurt van het station klonk geschal vanuit de tempel en na wat geld gepind te hebben meldde hij zich bij Counter 2 voor de tickets. Nee, hij moest zich melden bij counter 5. Okee, dan doen we dat. Daar werd meegedeeld dat er nog geen kaarten te koop waren tot 7:30. Nee he, voor niets om 05:00 opgestaan. De treintocht duurt 6-8 uur en een beetje comfort is toch wel gewenst. Nu bleek ook dat er straks dan wel kaarten te koop waren, maar zitplaatsen konden niet gegarandeerd worden. Wat nu. Toch maar een taxi nemen. Lilly was alleen per Whats app te bereiken en lag nog met de kinderen te slapen. Plan was namelijk dat Jeroen de kaarten zou hebben en Lilly dan met de kinderen en bagage tegen 08:00 op het station zou zijn. Daarom zat er niets anders op dan terug te gaan naar het hotel. Tegen 06:30 was Jeroen weer bij het hotel om met Lilly plan de campagne op te maken. We gingen toch maar voor de treinkaartjes en we zouden het wel zien. Om 7:15 was Jeroen weer bij het station en kon hij 4 kaartjes naar Ella kopen. Minder dan EUR 6,- voor 4 personen en 6-8 uur treinen. Voor de terugweg naar het hotel heeft Jeroen toen toch maar de Riksja genomen en konden de administratieve zakenbij het hotel afgehandeld worden. De gastheer zou wel even een taxi regelen naar het station, omdat in de riksja niet alles past aan bagage. Het bleek echter niet eenvoudig om een taxi te krijgen. Toen hebben we 2 riksja’s besteld. En wat kwam er, 1 riksja! De tijd begon te dringen dus alles toch in de riksja gepropt en wij naar het station. Daar aangekomen begint voor de zoveelste keer het gesoebat over de prijs. We hadden 300 rupees afgesproken, maar nu werd het ineens weer 500, want het was toch wel een heel grote koffer. Jeroen heeft het afgemaakt op 400 en zijn we het perron opgestapt.
We waren blijkbaar niet de enigen. Het perron, aan beide zijden, stond vol met toeristen en backpackers. We hadden al zo’n voorgevoel. Op het perron kwamen we de meiden tegen die we gisteren bij Boeddha tijdens het schuilen voor de regen hadden ontmoet. Zij hadden echter gereserveerde plekken in 2e klas. Hoe kan dat nu? Wat bleek, één van hen was bij een boomhut accommodatie van de trap gegleden en had haar been opengehaald en was nu een medisch geval. De rest op het perron waren dus vrije vogels. Wij hadden een plan met onze kinderen. Die zouden bij aankomst van de trein meteen de wagon in schieten en minimaal 2 stoelen bezetten. Jeroen zou buiten blijven staan met de koffers om later ingeseind te worden waar de koffers naar toe moesten. De trein kwam het station binnengerold en heel het perron kwam in beweging. Fleur en Roos gingen heldhaftig aan boord. Lil ging de andere 2e klasse wagon in. Toen bleef het wel heel lang stil en overal was het een gedrang om aan boord te komen. Jeroen ging toen toch maar even langs de wagons lopen en zag Fleur en Roos staan. Ze hadden geen zitplek kunnen bemachtigen, zoals geen enkele toerist, want de trein zat al vol bij binnenkomst. Uiteindelijk heeft Jeroen de kids eruit gehaald en zijn we in de 3e klas gaan staan, waar in ieder geval nog wat ruimte was om te staan met de koffers. Lilly was echter niet meer te traceren. Jeroen keek daarop even aan beide kanten over de perrons en zag daar haar niet meer staan. Dat gaf in ieder geval aan dat ze aan boord moest zijn. Maar het zou toch wel prettiger zijn om bij elkaar te staan. Bij Jeroen en de kids stonden 2 Nederlandse Backpackers, Thomas en Eline uit Geldrop, die wel even op Fleur en Roos zouden letten, terwijl Jeroen buiten langs de coupes zou lopen om Lilly te vinden. Uiteindelijk is ze gevonden en stond ze ergens tussen de mensen en dus ook geen zitplek. Toen zijn we gauw naar onze 3e klasse plek gegaan. De kinderen vonden dat moment toch wel even spannend, wat het natuurlijk ook was. Zo’n gedrang en mensenmassa’s die in beweging komen. Uiteindelijk hebben we een koffer op de grond gelegd en hadden we voor onszelf 2 zitplaatsen gecreëerd. Om zijn beurt konden we hangen tegen de koffiecorner in de trein. Zo heeft de reis 7 uur geduurd waarbij we na 4 uur eindelijk een zitplek hadden. Met name door het contact met Thomas en Eline en de aandacht die ze voor de kinderen hadden is de reis toch prima verlopen en viel het achteraf mee. Als je vraagt of we dit nog een keer zo zouden doen, Nee.
Aangekomen in Ella zoeken we samen met Thomas en Eline en taxi omdat ook hun hotel in de buurt van het onze is. We komen bij ons hotel aan en we hebben een magnifiek uitzicht op Ella Rock en Little Adam Peak. Dit zijn de natuurlijk hoogtepunten van Ella die voor heel veel wandelaars een uitdaging is. Wij zullen alleen maar kijken, want we zijn maar één dag hier. ’s Avonds gaan we met de riksja het stadje in wat een echt toeristisch iets is en wat van hippie weg heeft. We vinden een restaurant en gaan heerlijk eten. In de trein is het niet meer geweest dan een broodje en droge crackers en wat water, dus misschien smaakt alles dan wel beter. Zowel Fleur als Roos willen van hun eten nog een portie. Echter voor Roos duurt het naar haar zin te lang en gaat daarop szelf verhaal halen. Ze meldt zich bij het uitgiftepunt en vraagt waar het eten blijft, Ze wordt vriendelijk uitgenodigd om even een kijkje in de keuken te nemen. Even later heeft ze haar porti spaghetti op tafel. Als dessert mogen ze een pineapple juice zonder ijs en zonder suiker. Ook dit regelen ze tegenwoordig zelf met het personeel.
Aangezien ons hotel hoog ligt en met een hoge trap te bereiken is had Lil ook gehoord dat er achterom iets mogelijk was, maar dit zou meer rupees kosten. We hadden geen zin om in het donker de trap te bestijgen en dus hebben de riksja genomen die ons via de achterkant zou brengen. Hij wist de weg, zei hij. Dat klopte inderdaad. Het was een spannende rit die stijl omhoog ging, maar wel ons voor de deur afzette.
We zijn gaan slapen en de volgende dag staat het bezoek aan de theefabriek en de reis naar Tissamaharama op het programma.