Dag 17 vrijdag 4 augustus 2023

Om 1:35 komt de trein aan. De deuren van de wachtruimte naar het perron gaan open(net een vliegveld;-)) en we kunnen door. Er zijn nog 2 andere toeristen en die lopen naar de achterste wagons, waarschijnlijk Sleepers. Wij hebben dit keer wagon nr. 2. De zitstoelen. Bij binnenkomst hebben we spijt als haren op ons hoofd dat we dit hebben gedaan. Het is vies, smerig en vuil. We moeten zoeken naar ons stoelnummers. Blijkt dat er een vrouw over 2 stoelen heen ligt waarvan er één van ons is. De steward komt ons wel netjes helpen. De vrouw wordt wakker gemaakt en vriendelijk verteld dat één kaartje recht geeft op één stoel. Lil had inmiddels ook al weer wat met medereizigers geregeld door stoelen te ruilen. Hierdoor zat Roos naast Lil en Fleur naast Jeroen. Dit was dan ook het enige comfort!! We hadden onze vesten aan, capuchons ver over onze oren en ogen en proberen te slapen. Het zou niet meer dan dommelen worden. Vaak wordt er ook nog gestopt en komen er weer nieuwe mensen bij die op hun beurt weer hun stoel zoeken. Op een gegeven moment, het zal 5 uur in de ochtend geweest zijn, hoort Jeroen dat er van de buitenkant van de trein een luik opengaat, er iets in gegooid wordt en het luik weer dicht gaat. Jeroen en Fleur zitten namelijk met hun rug tegen een muur, niet wetende wat daarachter zit. Nu, om 5:30 weten Fleur en Jeroen het wel. Een haan begint als een gek te kraaien. Het is alsof dat beest tussen hen in zit. Tot overmaat van ramp gaat er aan de andere kant van de wagon een andere haan terugkraaien. Dit duurt tot 6:30, alsof iemand hem de nek heeft omgedraaid!

Om 8:00 komen we aan op het station Dong Hoi en stappen snel uit. Allemaal brak van de nacht, zoeken we uit hoe we het beste naar Phong Nha kunnen komen. In de reisgidsen staat een public bus aangegeven. Het is geen mooie plek, maar hier blijven doen we maar even.Het busstation zou 1,5km van het station zijn, dus we bestellen een Grab. Bij het busstation aangekomen loopt Jeroen naar de ticketcounter, maar voordat hij daar uitkomt is er een man die meteen gaat bellen om vervoer te regelen. Geen public bus dus, maar iets van een regio-busje. Maar prima, als we er maar komen en de prijs is redelijk. Na 15 minuten wachten is ie daar en stappen we in. Er is een schattig hondje in de bus waar de kinderen niet van af kunnen blijven. De rit zou normaal 1 uur duren, maar als Jeroen vraagt hoe laat we aankomen schrijft ie op een papiertje 10:30. Dat is 2 uur. Hoe kan dat nu weer. 5 minuten later wordt alles duidelijk. We rijden een stukje en dan stopt hij. Ineens komt er iemand met bloemen op hem afgelopen en worden deze ingeladen. Dan rijdt ie weer een minuut verder en worden er tegels ingeladen. Zo volgt er heel de trip nog van alles, tot en met een hele constructie-set die boven op het dak wordt vastgebonden. Oh ja, er worden ook links en rechts nog mensen opgepikt. Ondertussen valt het hele stelletje in slaap met Modern Talking(Your my heart, Your my soul) op de achtergrond.

Om 10:30 worden we wakker gemaakt, want hier moeten we er echt uit. Samen met de bloemen verlaten we de bus en staan onder een luifel. Jeroen had al ge-appt naar Hugo(onze nieuwe gastheer) of hij ons om 10:30 op kon pikken. Helaas moest hij voor een spoedklus weg en zou hij pas morgen weer terug zijn. Maar hij regelde wel dat zijn vrouw en vader ons op kwam halen met de scooters. Fleur sprong een gat in de lucht. Dat was iets wat ze heel de vakantie al wilde. Daar kwamen Hugawei(of zoiets) en haar schoonvader aan. Fleur en Roos achterop en de koffers tussen de benen en weg waren ze. Lil was ondertussen weer even Bapao’s gaan scoren, maar dat duurde dit keer erg lang. Lil snapte ook niet precies hoe dat nu ging met die scooters, maar ook zij zat even later achterop. En zo was de hele familie om 11:00 op de plek van bestemming bij Hugo Homestay in Phong Nha.

Hugawei was zeer charmant en vriendelijk en de kamer was prima, net als het zwembad. We hadden even rust om de volgende stap weer voor te bereiden. We hadden namelijk gisteren een busrit van 13 uur besteld van Phong Nha naar Halong Bay. Achteraf was het toch iets beter om eerst naar Sapa te gaan. We vroegen Hugo of hij iets met de touroperator kon regelen, maar dat lukte niet. Jeroen heeft nog gemaild met 12go.asia, maar refund was niet mogelijk. We passen ons programma dus maar wat aan en gaan eerst naar Halong Bay. Daar moest ook de cruise nog wel geregeld worden. Dat hebben we ook mooi in deze uurtjes kunnen doen. De homestay is toch altijd wat leuker dan een hotel, zo voel je wel meteen de cultuur. Phong Nha was als stadje niets bijzonders.

Het programma van morgen moest ook nog ingevuld worden en moest natuurlijk bestaan uit een Cave-visit. Er was een Adventure Tour van 7,5km naar Paradise Cave, maar daar moest je minimaal 15 voor zijn. Voor Roos werd geen uitzondering gemaakt. Daarom hebben we de 4,5km Phong Nha Cave geboekt. We moesten wel even letten op kleding en schoeisel. Het enige wat miste was een lange broek voor Jeroen. Die moest dus nog even gekocht worden.

Het was rond 14:00 toen we de fiets pakten en even ergens wilden gaan lunchen. Het werd dit keer een Sandwich Bacon Egg en nog iets. Het tentje noemde zichzelf de beste koffie te hebben. Daar was Jeroen het niet helemaal mee eens. Na nog eens de hoofdprijs afgerekend te hebben gingen we nog even kijken voor een broek, maar niets gevonden. Wel nog een poncho voor Fleur gehaald, voor het geval dat.

Terug bij Hugo hebben we wat zitten lezen. We zouden vanavond met de andere gasten het diner in de Homestay hebben. Hugawei moest nog wat halen op de markt, toen Lilly spontaan aangaf om even mee te gaan. Dit was natuurlijk weer geen enkel probleem. Toen Lilly terugkwam was het inmiddels wel echt gaan regenen. Roos en Fleur hadden geregeld dat Jeroen even met de scooter mocht rijden. Dus dat zou en moest gebeuren. Roos had de poncho al aan. Jeroen trok ook de poncho aan en zette de helm op. En op weg gingen we. Als doel hadden we het kopen van een lange broek. Dus wij weer de markt op, waar we eerder de poncho hadden gekocht en op zoek naar een kledingwinkeltje. Lil had gezegd waar het ongeveer zat. Daar aangekomen was er een mevrouw, geen enkel woord engels sprekend, die alle broeken ging pakken. Na een 3-tal gepast te hebben en wat afgedongen zijn we weer op de scooter gestapt. Roos vond het geweldig. Ondanks de regen.

Het was bijna etenstijd. Roos en Lilly gingen douchen en de tafel werd volgezet. We gingen aan tafel met nog 2 andere gasten. Dit waren 2 duitse meiden die samen aan het reizen waren. Helena studeerde economie in Köln en Saskia Geografie in München. We hebben weer even de hele wereldproblematiek doorgenomen en om 21:00 zijn we op bed geploft. Bek af!!