Dag 22 woensdag 9 augustus 2023

We staan tegen half 9 op, ontbijten tegen 9 uur. Het ontbijt valt in het niets met de vorige dagen. Waar daar de gerechten maar kwamen, hield het hier op bij een broodje met iets van gehakt en ei en dat geroosterd is. Thee vinden de dames hier te bitter. Hier gebruiken ze geen losse zakjes. Geeft niet, dan maar gewoon water. Na het lichte ontbijt, willen wij een soort trekking maken. Fleur geeft aan dat zij last heeft van haar knie en die blijft thuis. We geven haar wat geld om eten en drinken te halen. We zoeken eerst een reisbureau, dat was nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk hebben wij er een gevonden, doordat een medewerkster van een restaurant wel iemand kende . De trekking kon om 11 beginnen en zal eindigen rond half 5. De gids zal ons bij ons verblijf ophalen. Onderweg naar ons verblijf, wat trouwens prima was, haalden wij even wat koffie en thee. Om de thee doen ze een handvat erom, zo loop je met een tasje thee. Zo lopen wij langs een groot statig hotel uit de franse tijd. Wat tevens een winkelcentrum is en de halte van de Funicalare is. Sapa zelf is aan het verbouwen, opbouwen en vooral bouwen. Er wordt overal gewerkt en dat geeft vaak een rommelig beeld. Heel veel uithangborden met neon. Ook hoor je in de straten karaoke. Dat is behoorlijk populair hier. Zo hoor je dat niet iedereen The voice van Vietnam heeft.

Bij ons verblijf trekken wij andere schoenen aan en nemen onze poncho’s mee. Het is nu nog droog, maar in de middag gaat het regenen. Daar is onze gids. Ze heet Mary May. Zij draagt rubberen laarzen en vraagt of wij die ook bij ons hadden. Nee, helaas die paste niet meer in de koffer. Mary May draagt kledingdracht, zwarte blouse wat afgezet met rood en geel en groen met een broek. Om haar middel zit een soort koord wat achter haar rug bij elkaar komt met een soort stoffen tasje en een los doekje. Ze legt uit dat ze hiervan 4 setjes heeft. Dit draagt ze alleen als zij gids is. Ze hoort bij de Dao stam. In Sapa leven meerdere inheemse stammen die weer hun eigen klederdracht dragen en ook hun eigen taal hebben.

We beginnen te lopen, intussen vraagt ze of wij de moeilijke weg of de makkelijke weg willen nemen. Wij hebben geen idee en dachten dat wij de moeilijke wel aankonden. Na een half uur lopen, draaien wij naar een smal paadje. Oke dit zag er nog redelijk uit. Dit paadje heeft geen asfalt of stenen. Het is een pad door het woud wat steiler en glibberiger is. Er gaan nog een aantal mensen onze kant op, een moeder met haar dochter(van 12). Dochter pakt de hand van Roos en zij begeleidt haar. Mary pakt mijn hand en de moeder helpt Jeroen. Je ziet hoe behendig zij het pad bewandelen en hoe onhandig wij het doen. Dit soort paden bewandelen de inheemse stammen iedere dag van hun huis naar de stad en terug. Niet te geloven. Nadat Roos een beetje uitglijdt geven wij maar toe dat wij graag de makkelijke weg in willen slaan. Wat is asfalt of beton dan toch weer fijn aan je voeten. We genieten van de mooie rijstvelden en het uitzicht. Er groeien hier 2 soorten rijst. Een is voor bakken, dat is een kleverige rijst, en de andere is voor het normale eten. Het rijst is nog niet klaar, oogsten is in september als je ziet dat het rijst een geel wordt.

We lopen verder over een brug, kinderen die spelen met een bamboestok. Moeder eend aan het badderen, kuikentjes eromheen. Roos kan het niet laten om er een paar op te tillen. Verder komen wij weer een kind tegen die de buffels naar het veld brengt. Kinderen hebben nu vakantie en die worden nu geacht om mee te helpen. Mary May die vertelt ons dat ze is getrouwd, haar man is taxi chauffeur en ze hebben een baby van 11 maanden. Haar zus past op. Wij vroegen ons af of je ook mag trouwen van een andere stam en volgens haar was dit geen probleem. We komen aan bij een rustplaats. Lilly is opgestaan met hoofdpijn, paracetamol mocht ook niet baten. Mary May heeft een soort olie bij zich, dit maken zij zelf met geneeskrachtige kruiden. Toen Roos was uitgegleden en last had van haar knie heeft ze die bij Roos erop gedaan en wat gemasseerd. Roos gaf aan dat het bij haar erg had geholpen. Dit zou dan bij Lilly ook kunnen werken. Mary doet er wat op haar hand en brengt dit aan bij haar slaap en masseert de slapen van het hoofd. Het is heerlijk, alleen heeft het niet geholpen. Na het drinken en rusten lopen wij door. Lunchen was fried noodles en Noodlesoup voor Roos. Tijdens en na de lunch blijft het regenen. Poncho’s aan en doorlopen naar het eindpunt. Daar stond de chauffeur op ons te wachten om ons naar ons verblijf te brengen. Daar eerst even lekker gedoucht en Fleur en Roos gingen biljarten. Uiteindelijk hebben ze ook nog met de homestay eigenaar gesnookerd die totaal geen engels woord sprak. Jeroen ondertussen nog de laatste lange sleeperbus van Sapa naar Hanoi geregeld.

Even snel naar het centrum gelopen wat gegeten, om daarna lekker te slapen.