Dag 9 donderdag 27 juli 2023

Tegen 8:00 werden we wakker. Roos stond al bij ons aan de deur, want we moesten vóór 9:00 ontbeten hebben. Toen we zeiden dat we ook om 8:45 aan mogen schuiven, droop ze weer af naar haar kamer. Uiteindelijk zaten we om 8:30 aan tafel.

Het was een heerlijk ontbijt met brood, toast, vers fruit en we konden van alles bestellen zoals pannenkoeken, omeletten, scrambled eggs etc. We kwamen dus niets tekort.

Na het eten is Lil de koffers in gaan pakken. Fleur en Roos lezen en Jeroen aan het verslag werken. We hadden namelijk tot 11:00 de tijd, want dan zou de chauffeur van de taxi er zijn om ons naar Da Lat te brengen. Met de bus was dit weer een tocht van 5 uur en met een auto zou het in 1,5 uur kunnen, voor slechts EUR 15,- meer. Dus dit hebben we maar eens geprobeerd.

Om 10:30 stond de chauffeur er al. Dat was een mooi teken. om 10:45 zijn de koffers ingeladen en zijn we op weg gegaan. We hadden het hotel geïnformeerd er tegen 13:00 te zijn. Beetje ruim genomen, kan het nooit tegenvallen. We hebben nog wel gevraagd of hij even langs de Red Dunes kon rijden zodat we een foto konden maken. Konden we dat ook afvinken. Helaas, de rit heeft 4 uur geduurd. Slechte stukken weg door de bergen zijn daar debet aan. Maar we waren in Da Lat. Een stad in de bergen waar de temperatuur ineens terugzakt naar 21 graden.

Bij het hotel aangekomen en de koffers op de kamer gezet te hebben, bleek ook deze weer niet te voldoen. Met name de badkamer was niet was we voor ogen hadden en ook niet volgens de foto’s op Booking.com. Dus weer geannuleerd. Booking.com stuurt wel altijd meteen een bericht waarom we annuleren. We geven dan ook netjes aan wat er niet goed is wat zij weer delen met de hotels. Maar wij moesten weer op zoek naar iets nieuws. We zullen het hier kort houden, maar weer 2 hotels geboekt en geannuleerd, omdat het weer niet overeenkwam. Bij Booking.com zullen ze ook wel denken.

Uiteindelijk zijn we bij een Suyet Son Hotel uitgekomen. Een gekke mevrouw van 64 en een gekke meneer in zijn pyjama. Maar de kamer was goed en daar ging het om. Lil en de kinderen naar boven en Jeroen moest beneden blijven want de gekke meneer in zijn ‘Meneer Kaktus'-pyjama ging de paspoorten letter voor letter over typen. Hij is er wel een kwartier mee bezig geweest, terwijl iedereen gewoon een foto neemt van de paspoortfoto’s die we op de telefoon hebben staan. Maar oke. Het is tenslotte vakantie..:)

Nadat we geïnstalleerd waren zijn we de stad gaan verkennen. We wilden naar een tentje waar de lokale bevolking de Wonton(Noodle soup) eet. Deze stond beschreven in de Lonely Planet. Tiem Mi Tau Cao heet en het was een komen en gaan van mensen. Mensen die gingen zitten, maar ook Take Away. De soep in een plastic zakje en ingrediënten in een ander zakje. Het menu was heel simpel: Groot of klein, met Egg noodles of Rice Noodles. Binnen 5 minuten stond het op tafel en het was heel lekker. Blaadje sla erbij met hete saus en wat pepertjes erin. Om te smullen. Alles is vers en dat proefje.

De honger was echter nog niet gestild bij Roos. Maar niet getreurd, er is een Night Market in het centrum. Dus wij op pad. Maar niet eerder voordat we Poncho’s hadden gescoord. Het regent in de bergen toch vaker dan aan de kust. Even later liepen we in onze ´plastic’-zakken over de markt. Lil in Paars, Roos in Roze, Fleur in Blauw en Jeroen in het Groen. Een mooi stel hoor. We wareb niet de enige hoor. Het was een drukte van jewelste op die markt.

We begonnen bij een stalletje waar ze een soort pizza van heel dun reistmeel met ei maakte. Was prima te eten. Daarna heeft Roos een bakje aardbeien gescoord. Ze vertelde dat het maar 25.000 Dong was. Dus zijn met 100.000 Dong op pad. Komt ze met een bak aardbeien terug en 50.000 Dong.Toen we vroegen waarom er geen 75.000 Dong terug was gegeven wist ze dat niet. Wij dus weer terug naar dat kraampje, bleek dat ze de prijs van het kleine bakje had gevraagd!!

Daarna hebben we iets van balletjes op. Niet te bepalen wat het was, maar ook dat was goed te eten. We begonnen nu toch wel vol te raken. Toch nog even een stalletje binnen waar ze allemaal gedroogd fruit verkochten. We mochten ook even proeven wat het allemaal was. We hebben daar met z’n 4-en staan te snaaien. Maar we hebben wel van alles gekocht. Van gedroogde kiwi, Pomelo en iets wat pittig was, maar van we niet weten wat het precies was. Ze hadden van alles wat gedroogd was, van aardbeien, frambozen, mango en nog veel meer wat wij niet allemaal thuis konden brengen. Het zat in van die plastic bakken met een lepel erbij. Zeg maar een Jamin maar dan met gedroogd fruit.

Daarna zijn we op weg naar het hotel gegaan en toch ook nog even een Ba Pao gescoord(blijft lekker). Eenmaal in hotel aangekomen even lekker douchen en op bed. Fleur had ons al even gewaarschuwd, de matrassen zijn hard. Enorm hard!!