Dag 19

We werden redelijk op tijd wakker. We hadden afgesproken dat we tegen 9:00 wilde ontbijten. Vandaag wat vroeger dan normaal, omdat we weer een reisdag hadden. Dit keer naar Udawalawe. Ook dit is een natuurpark. Omdat we weer alles cash moesten betalen en de safari behoorlijk wat rupees had gevraagd moest er weer een ATM opgezocht worden. Deze was echter op loopafstand niet beschikbaar. Het plan was dan ook om eerst met een riksja geld te gaan halen, de accommodatie te betalen en zodoende genoeg geld te hebben om de chauffeur weer te betalen. De eigenaar van de accommodatie bood ons aan om voor 5000 rupees ons naar Udawalawe te brengen en dan kon hij meteen onderweg ergens bij ee ATM stoppen. Dit was een prima plan.
Zodoende zaten we om 11:00 in de auto met alle bagage en gingen we op weg. Ondertussen hebben we met de chauffeur nog even de wereldproblematiek besproken en tegen 13:00 waren we in Udawalawe bij het Hotel Sihilro Regency. Een keurig hotel met gastvrije uitbaters die alles konden regelen. Van safari, brengen naar het olifantenweeshuis en de was doen. Verder stond daar ook een Carroms-bord. Dit is een kruising van tafelbiljart en sjoelen. Jeroen heeft hier speciale herinneringen aan. Op een van de eerdere reizen naar India had hij dit al eens gezien en gespeeld en wilde zo’n bord mee naar huis nemen. Dus zo’n bord gekocht(80cm bij 80cm) en omdat de bagage al achterin zat moest dat bord op het dak van de taxi in Bombay(tegenwoordig Mumbay). Het bord is echter nooit op het vliegveld aangekomen en zal nu ergens in Bombay als dakbedekking dienen. In ieder geval hebben we het bord opgezet en is Jeroen samen met Fleur en Roos het gaan spelen. Met name Fleur is ook helemaal gepakt door dit spelletje en waarschijnlijk zullen we in Nederland op zoek gaan naar het bord. Niet weer dat gehannes met een bord uit India.
Ondertussen was het bezoek aan het olifantenweeshuis voor vanmiddag en de safari voor morgenvroeg om 6:00 vastgelegd.
Het olifantenweeshuis in Udawalawe is anders dan het Pinnawala weeshuis. In Udawalawe wordt afstand bewaard tussen mens en olifant, omdat deze dieren, als ze 5 zijn, ooit weer het park in gaan en daar in het wild kunnen leven. We kunnen dus van een afstand volgen hoe het voederen gaat om 15:00, waarbij met name de kleintjes heel leuk zijn om te zien en hoe ze gevoerd worden met trechter en slang. Als een olifant vindt dat hij te weinig krijgt laat hij dat duidelijk horen.
Na een uurtje hebben we het we gezien en Fleur en Roos lopen bij de souvenirshop binnen. Ze willen allebei een aandenken hebben, want ze hadden van Opa en Oma Golf geld gehad en dat was daar prima voor te besteden. Het souvenirtje moest echter niet te duur zijn, want ze willen nog wel meer kopen. Het geld kwam echter wel ten goede aan het olifanten weeshuis. Het werd dus een wat kleiner gekleurd olifantje. Ze waren helemaal happy-de-peppy.
Terug bij het hotel hebben we weer Carroms gespeeld, waarbij ook een meisje mee ging doen. Dit bleek de kleindochter van de hoteleigenaar te zijn. Ook de vader en moeder van dat meisje gingen graag het gesprek met ons aan. Het kindje was echter nogal een drammertje en dat hadden Fleur en Roos al gelijk door. ‘Papa, ze speelt niet eerlijk en gaat voor haar beurt’. Dit is inderdaad een naar trekje, waarbij ook haar ouders dit in een gesprek met Lil bevestigen. Fleur en Roos hebben dan ook niet veel zin om samen met haar te spelen.
’s Avonds eten we bij het hotel en gaan weer bijtijds naar bed omdat morgen om 5:30 de wekker gaat voor de safari in Udawalawe. Bekend om zijn 600 olifanten en 10 luipaarden.