Dag 6 maandag 24 juli 2023

De goede nachtrust is gelukkig geslaagd. Roos en Liily hadden een klein slaappilletje (homeopatisch) ingenomen en hebben de aankomst van de 4 fransen in de nacht niet meegekregen(Jeroen wel, maar die pakt de slaap weer snel op) en ook de regenbui met bliksem is aan hen voorbij gegaan.

Om 9:30 staan we met z'n allen op. Beginnen de koffers weer klaar te maken voor een reisdag. We halen de gewassen kleren van de lijn en het blijkt dat niet alles kurkdroog is. We moeten dus de kofferindeling een beetje aanpassen aan droog en vochtig. Alles is gereed en we gaan even ontbijten. Broodje met gebakken ei, jam en La Vache Qui Rit (er zijn nog steeds franse invloeden na 100 jaar franse kolonisatie). En heel veel fruit zoals, Dragon fruit ananas, jackfruit en meloen.

Tuan heeft gisteravond nog geregeld dat er vandaag om 12:00 4 buskaartjes klaar liggen naar Ho Chi Minh. Ja, we gaan weer even terug omdat we ook nog naar de Chi Cu-tunnels willen en dat is eigenlijk alleen goed te doen vanuit Ho Chi Minh.

11:00 gaat Jeroen op zoek naar Tuan, maar zijn dochtertje van 8 verteld dat hij ligt te slapen. Maar als ik zeg dat ik graag wil betalen rent ze naar binnen om hem wakker te maken. Haha.

De rekening wordt opgemaakt en we stappen in de auto om weer bij het busstation afgezet te worden. De kaartjes liggen klaar en binnen 10 minuten zijn we weer op weg en ligt Can Tho en Tuan weer achter ons. Maar wel met een hele goede ervaring en indruk. Dus mocht je een keer naar Vietnam gaan, we hebben zijn adres!!!

We zitten/liggen in de Futabus (met wifi aan boord) en ondertussen wordt dit verslag getypt.

Net als op de heenweg zit er een tussenstop in een prima eetvoorziening. Na toiletbezoek en wat eten scoren, waarbij Lilly bijgestaan wordt door een behulpzame busreiziger eten we ons eten maar meteen op. Vorige keer aten we in de bus, maar dat is niet toegestaan. Als we aan onze mede-busreiziger vragen wanneer de bus weer vertrekt zegt ze herhaaldelijk dat we 25 minuten pauze hebben, maar als we dan vragen hoe laat die pauze begon, weet ze het niet. Dan gaat plots de telefoon van Jeroen. Het is Tuan die belt. Of we meteen naar de bus gaan, want die wil vertrekken!!! Knap toch, dat de buschauffeur belt naar de buscomapny, die op hun beurt weer weten wie de kaartjes geboekt heeft en dat die weer ons belt. Heel bijzonder dit. We zitten weer in de bus en vervolgen onze weg naar Ho Chi Minh.

Mama en ik (Roos) zijn gezellig aan het praten met Lien( dit is die behulpzame busreiziger) een vrouw van 28 die werkt op een universiteit om les te geven over hoe je reclame moet maken op sociale media. Ze was heel aardig en had ons ook al geholpen tijdens de pauze om uitleg te geven over het eten en over wat de Vietnamezen tijdens de lunch eten. Ze vroeg waar we vandaan kwamen en vertelde dat zij een vriendin uit Amsterdam heeft. Ook vroeg ik of het heel erg was om te eten in de bus, omdat er op de bordjes stond dat dat niet mocht, maar ze zei dat ze in Vietnam wel regels hebben maar dat als je ze overtreedt geen man over boord is en dat het eigenlijk gewoon niet erg is. Ze sprak heel goed engels, dat kwam omdat ze in Engeland had gestudeerd.

Ze gaf ons na een lang gesprek over van alles en nog wat een heel erg mooie hanger die ook een mooie betekenis had. Namelijk dat het stond voor rust en kalmte en dat je doordat op te hangen heel rustig en aardig werd. Ze vertelde ook dat het met de hand gemaakt werd door oudere mensen die er de tijd voor hebben die een geloof hebben dat in China onderdrukt wordt. Ik vroeg aan Lien wat zij van dat geloof vond en zij vond dat iedereen mag geloven wat hij of zij wilde geloven en dat vinden mama en ik ook. Meer uitleg dan dit kon ze ook niet geven maar ze zei dat je het altijd kunt opzoeken met de website naam die op de achterkant van een blaadje stond. Ze vond ons blijkbaar zo aardig dat ze ons haar facebook had gegeven, zodat wij haar konden volgen en zo in contact kunnen blijven, zodat wij haar vragen kunnen stellen omdat zij super goed engels kon wat nogal fijn is voor ons. Maar ze was echt super aardig!

In Ho Chi Minh weer aangekomen, pakte we de Grab naar ons La Hotel. Het ligt in District 8. Dit is ruim buiten het centrum van Ho Chi Minh, wat dus ook niet beschreven wordt in de Lonely Planet!! Nadat we de koffers op de 2 kamers hadden gezet(de meiden slapen op de 2e en wij op de 4e) hebben we aan de overkant even wat te drinken gepakt. Althans dat was de bedoeling. Jeroen was er snel uit met een Iced Coffee en Lil ook met een Hot Tea. De meiden wilden echter Lime Soda. Oh ja, waarschijnlijk omdat deze wijk niet in de Lonely Planet staat spreekt met ook nauwelijks tot geen engels. De meiden kregen 2 grote glazen wat er wat oranje-achtig uit zag. We dachten eerst aan Ice-tea. Maar daar was het te bitter voor. Dat werd dus nog een heel gedoe. Met de Google Vertaal-app die ook de menukaart kan vertalen door de camera er op te zetten en met nog meer medewerkers erbij. Maar het mocht niet baten. De verkeerde drankjes zijn teruggegeven en we hebben de koffie en thee afgerekend en zijn weer op weg gegaan.

De weg zou vervolgd worden weer richting centrum. Dit zou ongeveer 1 uur en 15 minuten in beslag nemen. Doel was namelijk om een Travel Agency te vinden die ons naar de Cu Chi tunnels zou kunnen brengen. We zijn echt dwars door Ho Chi Minh city gelopen, waar je geen toerist tegenkomt. Het meest mooie hiervan is ook dat we ons echt op geen enkele wijze onveilig hebben gevoeld. Integendeel, iedereen, inclusief Roos, voelde zich heel senang. We hebben lekker doorgestapt en inmiddels was het ook donker geworden. Tegen 19:30 kwamen we het eerste reisbureau tegen en waren we dus weer in District 1. We hadden een paar voorwaarden aan onze trip. Het moest vroeg zijn en we moesten ook weer tegen 14:00 terug zijn. We wilden namelijk de volgende dag weer met de bus naar de volgende stop in Mui Ne. Pas bij het 3e reisbureau hadden we de optie om om 8:00 te vertrekken en tegen 14:30 weer terug te zijn. Deze hebben we dus geboekt en konden we gaan eten.

We zaten weer in de buurt waar we eerder bij Nga Hang Gnog hadden gegeten. Jeroen had echter in de Lonely Planet gelezen dat daar net een paar meter voor ook nog Secret Garden zit, wat ook goed aangeschreven stond. Roos zat inmiddels bi Jeroen op de rug, want die had een enorme blaar tussen haar teen van al het lopen!! We gingen dus naar Secret Garden. We liepen een donker steegje in. Lil riep nog ‘laten we maar omdraaien’. Toen we dat deden kwamen er net 4 toeristen aan die ook al vreemd keken naar de omgeving. Toen Jeroen met een grapje zei dat het in de Lonely Planet toch echt al ‘recommended’ staat aangegeven, moesten ze lachen, maar liepen toch door en de trap op. Dit was voor ons voldoende om ze ook maar te volgen. De 1e verdieping, de 2e verdieping(Roos nog steeds op de rug), 3e verdieping, 4e verdieping(het zweet liep van de rug en er kwam geen einde aan), maar gelukkig de 5 verdieping leek op iets van geroezemoes wat bij een restaurant hoort. En daar was het, een heus Rooftop-restaurant vol met toeristen!! We hebben er heerlijk gegeten(en de telefoon opgeladen, want die was bijna dood. Zonder batterij en Internet ben je verloren!!).

We hadden de kinderen voorgehouden dat we ook weer terug zouden gaan lopen, maar dat was natuurlijk geen optie met de teen van Roos. Dus pakte we weer de Grab. Jeroen had inmiddels ook het aanbiedingen-knopje in de app gevonden. Wat er precies stond in het vietnamees was niet bekend, maar er ging wel steeds iets van de rit-prijs af. Een goed knopje dus. Ook een voordeel van Grab is is dat de chauffeur niets, maar dan ook echt niets zeggen tijdens zo’n rit. Heerlijk rustig dus.

Tegen 22:30 waren we weer bij het hotel, gingen de meiden naar de 2e en wij naar de 4e om heerlijk te slapen. Maar een kwartier later stond Roos op de 4e, want ze had ruzie met Fleur. Jeroen is toen maar naar de 2e gegaan en Roos op de 4e gebleven. Zo kon toch iedereen lekker rustig slapen, want de volgende morgen was het om 7:00 weer opstaan om naar de Cu Chi tunnels te gaan.