Dag 6(22-12-11)

om 9:00am wij eruit. De kinderen sliepen nog en wij deden ons ding. Ik was mijn stem kwijt. Lekker rustig voor Lil en de kinderen, maar voor mij wat minder. Auto in, auto uit, wel A/C no A/C, wel een fan aan, geen fan aan. Het is allemaal niet bevorderlijk. We wilden een keer wat anders dan opgehaald worden, we hadden de riksja genomen en we waren natuurlijk benieuwd hoe de kinderen het vonden. Fleur vond het helemaal te gek. Leuk, leuk riep ze. Rond 11 uur bij Mini een laat ontbijt genuttigd. Fleur ging weer lekker spelen met Melvin, die nu ook kerstvakantie heeft. Veel speelgoed hebben ze niet hier maar met een doos en ballonnen kun je veel plezier en lol beleven. Fleur speelt meestal boven op het dakterras die erg groot is. Ze hebben hier een wasmachine, dus Lilly heeft de was gedaan. Nadat we een paar buren hadden gezien, kwam de moeder met schoondochter van Mini nog even lunchen. Want die waren natuurlijk ook erg benieuwd hoe wij eruit zagen. Tegen 2:00pm gelunchd, daarna zijn Mini en Lil naar de stad gegaan. Naar de schoonheidsspecialiste en andere zaken kopen. Mini en Lil zijn met de bus gegaan. De vrouwen voor in de bus en mannen achterin. Nog steeds niets veranderd. Ze was benieuwd en vond het ook wel een beetje spannend, om hier naar de schoonheidspecialiste te gaan. Mini had uitgelegd wat ik een beetje wilde. De salon zag er goed uit en deze staat hier goed aangeschreven volgens Mini. Zij gaat hier ook altijd naar toe, alleen moeten ze hiervoor wel toestemming krijgen van haar man Wilson. Kerala-style dus. Zij begreep wel dat Lil dat zelf kan beslissen. Ze kon kiezen uit verschillende soorten behandelingen net als in Nederland alleen, gebruiken ze net iets andere spullen en methode's. Ze heeft natuurlijk wel de duurste genomen, ach waarom niet, 500 rupees en dus EUR 7,50, geen geld. Ze werd mee naar een behandelkamer genomen. Daar lig je dan in een klein kamertje op een tafel, met een soort van een strapless jurkje aan. De behandeling was begonnen, ze zijn niet echt zachtaardig af en toe moest ze er wel om lachen. Ook had ze een ijsbehandeling. Je krijgt dan een gezinsmassage met ijswater. Dit was wel erg lekker. Zeker omdat het in dat kamertje wel 28 graden was. Na 3 kwartier was ze klaar. De tradding(geen idee of ik het goed schrijf) maar zo noemen ze het hier zou gaan plaatsvinden. Dit is het epileren van je wenkbrauwen. Dit doen ze met een touwtje, en Lilly vreesde voor de pijn, maar dat viel reuze mee. Je hebt dan erg strakke wenkbrauwen. De haren zouden door deze techniek ongeveer 3 weken wegblijven. We zijn ben benieuwd. Daarna wilde Mini nog naar een winkel, maar ze zei niet welke. Bleek het een juwelier te zijn. Zij wilde iets geven van goud maar dat kon ze natuurlijk niet aannemen.Teleurgesteld zijn ze uit de winkel vertrokken. Eigenlijk vond ze dat ook niet zo mooi qua kleur en ondanks dat het 22 karaats goud is en veel meer waard is dan 14 karaats. Maar het idee is natuurlijk erg mooi en lief.
Wij zijn blij en gerust dat de kinderen tot nu toe niet ziek zijn geworden van het eten, ze koken alles goed en iedereen heeft een koelkast in huis. Verder krijgen wij altijd water wat gekookt is geweest of gebotteld water. We eten hier geen brood zoals in Nederland maar alleen warm eten, ontbijt vaak iets wat op een pannekoek lijkt maar dan van rijstmeel met groentecurry, of gestoomde rijst met kokos en gestoomde banaan. Of je neemt iets met rijst! Wij vinden het allemaal lekker. Fleur eet goed hier en ze probeert het allemaal, natuurlijk vindt ze het ene lekkerder dan het andere. Lunch vaak rijst met 2 soorten curries van groente daarbij gebakken vis en of vlees. Tegen 4 uur thee waar wij vaak een koekje bij doen, is het hier weer een kleine maaltijd, Er wordt weer van alles bij gebakken en mini-banaantjes en nog meer kleine lekkernijen. Het is wel vaak zoet. Wat ze hier erg vaak vragen is of je het lekker vind, zodra je dan ja zegt dan wordt er meer bij gemaakt of ongevraagd op je bord gelegd. Wij roepen dan weer madi, madi, wat zoiets is als genoeg, genoeg. Ze willen dat je niets te kort komt. Als we weer in Nederland zijn dan is Lil waarschijnlijk 5 kg aangekomen. Ze vinden haar te mager, en krijgt ook altijd extra opgeschept, maar als ze even niet kijken dan legt ze het weer terug.:-) Ondanks dat we geleefd worden vinden we het erg fijn hier. En genieten we volop van de familie, eten en de omgeving.
Terwijl Lil naar de Schoonheidsspecialiste is zit Jeroen met Fleur en Melvin, die op het dak met een doos spelen, en Roos die op bed ligt het dagboek bij te werken. Tegen 3:30pm komt Eldin thuis en Jeroen had de opdracht gekregen om er voor te zorgen dat er wel thee gedronken werd. Dat deden we dus netjes. Eldin wil later IT-specialist worden en vond ons netbook, videocamera en BlackBerry natuurlijk het einde. Ja er is zelfs nog even over Bill Gates en Steve Jobs gesproken.
Tegen 6:30pm kwamen de vrouwen thuis en had Jeroen alles al ingepakt om naar Appan en Amman te gaan. Die zaten al vanaf 5:00pm op ons te wachten. Snel alles in de Riksja gegooid en op naar het volgende adres. Wat Appan(vroeger medicijnman!!) opviel was natuurlijk de veranderende Sound bij Jeroen. Daar moest wat aan gebeuren. Men neme een pan heet water, gooit daar wat zout door heen en doopt daarin een doek. Dan wordt die doek licht uitgewrongen en zorgvuldig tegen het zere keeltje gehouden en geslagen. Dit herhaalt me zo een paar keer en dat werkt wel verzachtend. Het moet echter wel een paar dagen achter elkaar gebeuren, maar we zijn er toch.
Toen maar weer eens wat eten(diner). Roos hadden we vooraf wat gegeven, maar die was niet happig op de wortels. Toen zijn wij aan tafel gegaan. Na het eten kwam de assistent priester van appans kerk nog langs met wijze woorden die hij in Germany en Italy had opgedaan. Daarna heeft Tomy ons naar het hotel gebracht. Voor de verandering waren we eens op tijd daar. Het zal zo rond 9:30pm zijn geweest. Kinderen afgespoeld en we dachten dat de kinderen bekaf zouden zijn en wel gaan slapen. Dat klopt, tot 2:00am. Toen werd Roos wakker en Fleur begon ook te mekkeren. Na een half uur kwamen we op het idee dat Roos eigenlijk wel heel weinig avondeten had gehad. Toen maar een papfles aangeboden. De rust keerde weer terug op hotelkamer 202.