Dag 25 zaterdag 12 August 2023

De laatste dag is aangebroken van een geweldige vakantie waarbij we vanuit het zuiden in Ho Chi Minh City zijn begonnen en nu vandaag afsluiten in Hanoi.

Dit laatste verslag wordt getypt als we in Dubai zitten te wachten op de laatste vlucht naar Düsseldorf.

We zijn weer bijtijds wakker en pakken de koffers in en leggen de set kleren voor de avond alvast klaar. We vragen bij de receptie nog even voor de zekerheid of we de koffers tot 22:00 kunnen laten staan en of er ook nog gelegenheid is om ons op te frissen. Wederom is het antwoord bevestigend zoals in alle accommodaties die we gehad hebben.

We kunnen weer op pad. Het lijkt een droge dag te worden. De poncho's en paraplu ver weg gepakt in de rugzak.

We wilden de brug Long Bien gezien hebben. Deze is namelijk ontworpen door Eiffel, jazeker van de Eiffeltoren. Een van de nalatenschap van de Franse kolonisatie. Onderweg daar naar toe moest er wel ontbeten worden. Kinderen en Jeroen wilden soep en Lil liever een pannenkoek. Dus daar scheidde onze wegen. Wij op een laag plastic stoeltje tussen de locals met beef en chicken noodle-soup en Lil om de hoek aan thee en pannenkoek met chocola.

Met het geslenter van ons was het 11:00 geworden.Jeroen keek even snel op internet wanneer die trein nog eens kwam door Trainstreet. Dat bleek volgens het spoorboekje 11:20 te zijn. We gingen dat maar eerst even afvinken. We lopen naar het spoor en het aantal toeristen begint toe te nemen. We willen het trapje op naar het spoor, maar worden weggestuurd omdat het gevaarlijk zou zijn. We lopen door naar de weg die het spoor kruist en Jeroen probeert om het hek het spoor op te lopen. Totdat iemand in een groen pakje met wapenstok hem tegenhoudt. Dit gaat hem dus niet worden en de discussie aangaan waarom die andere "witte" mensen daar wel mogen lopen heeft geen zin. Dan komt er een jongen die ons wel naar een goed plekje wil brengen. Als we vragen wat dat gaat kosten antwoordt hij dat we alleen koffie en frisdrank hoeven te betalen. Dat lijkt ons een Fair-deal. We lopen achterlangs door winkeltjes en keuken en staan pardoes op een klein terrasje aan het spoor. En daar zitten we. Het is 11:20 maar geen trein. De jongen verzekerd ons dat ie er echt gaat komen. Een 25 minuten later begint iedereen een beetje zenuwachtig te worden. Er ratelen bellen, er klinkt een sirene en de losse spullen worden van de rails gehaald. Alle bezoekers worden er nogmaals op geattendeerd dat ze achter de gele lijn moeten staan. En daar klinkt de hoorn van de trein en komt ie de hoek om. Echt pal langs je heen. Een bijzondere ervaring.

Na dit avontuur vervolgen we de weg naar Long Bien Bridge van Eiffel. Daar aangekomen blijkt het een hele lange en verroeste brug te zijn. We besluiten een paar foto's te nemen en de brug niet te belopen. In plaats daarvan lopen we naar het grote meer waar ook Ho Chi Minh opgebaard ligt. Maar dit park is helaas niet toegankelijk.

Daarom lopen we weer terug naar Hoan Kiem Lake. Daar waar het echte hart en sociale leven van Hanoi zich afspeelt. Lil had via internet een adres voor Poke Bowl opgedaan. We moesten een gang door en wat trappen omhoog. Zonder het adres had je het nooit gevonden. We waren er trouwens met 2 andere Nederlandse stellen met kinderen. Het leek vooral bekend bij nederlanders. Eten was prima, maar wel het duurste wat we in heel Vietnam ooit aan eten hebben uitgegeven.

De rode brug naar het Temple op het Hoan Kiem Lake hebben we ook nog even bezicht. Dit is de legende dat de draak een zwaard aan de keizer geeft om de Chineze indringers te verjagen. Toen de keizer de indringers had verjaardag, ging hij even lekker op het meer varen. Opeens verscheen er een grote gouden schildpad die beweerde voor de draak te komen en het zwaard terug te geven. Door deze gebeurtenis heeft hij het meer een vietnamese naam gegeven wat betekent "het meer van het terugkomende zwaard". Jaren later waren er reuzenschildpadden in het meer waarvan men dacht dat de grootste de reïncarnatie was van de gouden schildpad. Toen deze doodging, in 2016, was het hele land in treurnis. De schildpad is nu opgezet te zien in de tempel op het eilandje op het meer.

We liepen zo weer een beetje shoppend de avond in. Na de markt gehad te hebben namen we nog een klein hapje. We waren even aan het plannen hoeveel geld we nog hadden, waarbij we 300.000 dong voor de grab moesten overhouden. Op weg naar het hotel wilde Lil nog wel een voetmassage. Na wat onderhandelingen vonden we een salon die 8 voeten voor 500.000 wilde doen. Dan hadden we nog 287.000 over voor de Grab, en met de aanbiedingsknop moet dat zeker goed komen.

Na een half uur heerlijke massage het laatste stukje naar het hotel. Opgefrist, koffers gepakt en Grab bestellen. Helaas, deze kostte nu ineens 417.000 dong en de aanbiedingsknop deed het niet meer!! Gelukkig waren wenog bij het hotel en konden we de hotel taxi bestellen waarbij we onze laatste cash betaalden en restant met creditcard.

10 minuten later zaten we in de taxi en weer 45 minuten later zaten we op het vliegveld. Vliegtuig vertrok stipt om 1:30.

En zoals gezegd zitten we nu in Dubai te wachten op de aansluiting naar Düsseldorf.

We hebben weer een hele mooie reis gemaakt en een hoop dingen beleefd, veel mensen ontmoet en samen dingen mogen ervaren. Wat ons het meest bij zal blijven is de schoonheid van het land, het gemak waarmee er te reizen valt door Vietnam en de vriendelijkheid van de mensen. In de hele 3,5 week is er niets, maar dan ook niets voorgevallen. De mensen leven hier grotendeels volgens Boeddhisme en Confucius waarbij menselijkheid, gehoorzaamheid,rechtvaardigheid, trouw, fatsoen en respect de belangrijkste regels zijn.

Dit hebben we ervaren en zijn daar zeer dankbaar voor.

Nu gaan we weer naar huis en kijken uit om Nouk weer te knuffelen. Maarten en Claudia, dank voor de goede zorgen voor Nouk.