Dag 3 vrijdag 21 juli 2023

Toen we wakker werden keek ik even naar buiten en schrok van de hoogte waar we zaten. We zaten namelijk op de 7de verdieping. Ik zag veel hoge gebouwen en ook een soort Burj Khalifa, maar dan kleiner. Nadat we ons allemaal hadden klaar gemaakt gingen we naar buiten om de stad te verkennen en om ergens een ontbijtje te eten alhoewel ik bijna geen honger had, dus gingen we als eerst alleen maar even wat drinken. We werden door iemand naar een cafeetje geleid en het was best een klein maar netjes cafeetje dat PR heette. We wilden koffie en thee bestellen in onze beste Vietnamees , koffie werd een ijskoffie en de thee was gelukkig warm, blijkbaar drinken de Vietnamezen hun koffie en thee met heel veeeel ijs,(ijsthee) Daarna liepen we nog even door de stad en gingen we naar een overdekte markt. Dat was heel erg grappig want ze proberen je van alles te laten kopen. We waren opzoek naar badslippers voor Fleur. En we hadden een winkeltje gevonden maar dat kostte te veel. Dus gingen we naar een ander winkeltje, want ze verkopen overal wel ongeveer hetzelfde maar dan met andere prijzen. In dat winkeltje vonden we wel de goede maat en had mama onderhandeld met de mevrouw van het winkeltje zodat de prijs wat lager werd. Goed bezig mama. En had Fleur dus haar nieuwe badslippers. Nadat we ergens wat hadden gegeten gingen we op weg naar het oorlogs museum.

Het War Remnants Museum is hét museum in Ho Chi Minh wat een verslag doet van de oorlogen die door de Franse en Amerikanen zijn gevoerd vanwege het communisme van de Russen op het grondgebied van Vietnam en later ook Cambodja. In 1954 werden de Fransen verdreven en kwam er een einde aan 100 jaar kolonisatie. De Amerikanen hebben de Fransen ondersteund omdat in die tijd Vietnam communistisch was en dat agv Koude Oorlog een directe dreiging was. In 1954 na de bevrijding werd het zuid Vietnam(democratisch) en Noord-Vietnam(communistisch).Vanwege de communistische dreiging hebben de Amerikanen Zuid Vietnam gesteund met geld en veel materieel. De beoogde president die ze steunde bleek later toch een dictator. In 1955 namen de Amerikanen het gezag van de Fransen over. Eind 1955 begint de guerilla-oorlog tussen Zuid-Vietnam(met hulp van US) tegen de Vietcong. uiteindelijk duurt de oorlog formeel tot 1975 en de communisten Saigon(Ho Chi Minh City, vernoemd naar de Vietnamese verzetsstrijder en later president)

In het museum staan veel US-helicopters, vliegtuigen en bommen. Ook wordt er door foto’s van journalisten en onbekenden een beeld van de gruwelijkheden geschetst zoals gevangenneming, marteling(in, bombardementen en gebruik van de chemische wapens zoals Agent Orange. Dit laatste is het meest gevaarlijke wat de mensheid ooit bereid heeft. 85 gram Agent Orange kan 8,5 miljoen mensen besmetten!! Met verschrikkelijke gevolgen. Die hebben wij dan ook kunnen zien op de fotoś, onmenselijk verminkte babyś , kinderen en ouderen. Niet te begrijpen hoe je dit een mens aan kan doen. Beelden blijven nog een tijd hangen….. Zo ook die foto, gemaakt door Nick Ut, van Phan Thi Kim Phuc(het Napalm-meisje) die iedereen wel kent! Doordat Nick haar opgevangen heeft leeft ze nog altijd.

Na het museum kregen we te maken met ons eerste regenbuitje. We zijn daarom teruggegaan naar Ben Thanh Market om een paraplu te scoren. Na zoeken door alle kraampjes en niet een met paraplu maar weer naar de uitgang gegaan. Bij de eerste de beste tassenwinkel buiten, waren daar de paraplu’s.

Toen terug naar het appartement zodat we de busreis voor de volgende bestemming konden regelen naar Can Tho(Mekong Delta). De kinderen hadden toen de gelegenheid om buiten te gaan zwemmen op de 3e verdieping. De bus-opties waren enorm, maar omdat Tuan, van de Can Tho accommodatie ons appte hebben we meteen zijn hulp ingeroepen. Hij gaf aan om gewoon de volgende dag naar Busterminal Ben Xe Mien Tai te gaan en daar bij Futa bus de kaartjes te kopen. Zo, dat was geregeld.

Toen hebben we de kinderen opgehaald uit het zwembad en zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Van ons appartement kon je zo over de loopbrug en liep je via De Pasteur District 1 in. Dit is het centrale gedeelte van Ho Chi Minh. Uiteindelijk spotte Lilly een mooi uitziend restaurant met een heleboel bloemen en planten, Nha Hang Ngon. Hier weer heerlijke gerechten met noodles, vermicelli’s, verschillende, ons onbekende, groentes.

Inmiddels was het 22:00 en was het tijd om te gaan slapen. Na een hele dag op pad en al een paar dagen gebroken nachten als gevolg van de vluchten was dit wel welkom.