Dag 25(10-1-12)

8:30am, Opstaan!! Het ontbijt is tot 9:30am. We spoeden naar het restaurant en daar staat Yinaz al klaar met ons tafeltje. En, de kinderstoel van Fleur staat er. Fleur is helemaal happy en gaat lekker aan de boterham met jam en een jus-orange. Na het eten gaan we terug naar de kamer om ons klaar te maken voor een dagje strand. We gaan naar de andere kant van het eiland waar de zich de lagune zich bevindt. Oh ja, voor degene die het wil weten, we zitten op het North Male Atoll. Dit is een verzameling van een hele hoop eilanden die allemaal binnen een rif liggen. De lagune is een geprepareerd strand waar zand is opgespoten ipv het dode koraal. Dit is allemaal net wat vriendelijker en maakt de gang naar de zee net wat aangenamer. Zeker als je je schoenen vergeten bent! De hele familie gaat het water in. Fleur in de zwemband en Roos in haar opblaasbootje. Maar Roos vindt het maar niets en het duurt even voordat we haar zover hebben, maar dan zijn we op weg. Jeroen en Lil met snorkel onder water kijkend en ieder een kind vasthoudend. Het is een prachtig gezicht en iedereen vermaakt zich. Maar wat brandt die zon. Dat gaat echt heel snel, zonder dat je het in de gaten hebt. 's Middags toch maar een t-shirt aanhouden in het water.
Jeroen gaat alleen nog even snorkelen en is een 3 kwartier weg. Hij had zo op een ander eiland kunnen zitten. Toch is er aan de kant van de kamer meer en groter aan vis te zien. Dat wordt het middagprogramma. Eerst gaan we ons klaarmaken voor de lunch.
Na de lunch leggen we Roos op bed en gaat de rest het water in. Vanaf het water hebben we zicht op de kamer waar Roos ligt, dus we kunnen met een gerust hart snorkelen(af en toe ook even boven water kijken). Fleur zit aan de kant te spelen en Jeroen en Lilly gaan samen snorkelen. Lil wil wel graag de hand vasthouden van Jeroen omdat we nu buiten het zwemgebied gaan snorkelen(volgens Jeroen verboden!) en daar gisteren ook de haai is gezien. We zien van alles, maar de haai komt niet voorbij. Ondertussen stond Fleur te roepen. Ze moest weer eens naar de wc. We hadden al uitgelegd dat het hier in het water mag, maar mevrouw wilde daar dan toch wel graag de hulp van papa bij. Dat doen we dus.
Nadat Roos wakker is geworden gaan we voor ons drankje en snack naar de Sunset-bar. Daarna lopen we even langs het Dive-centre Meridis om te bekijken hoe het er hier aan toe gaat. Met name de prijs is natuurlijk altijd een leuke omdat je geen kant op kunt en ook niets zelf bij je hebt. Maar dat wisten we. Voorlopig maken we de afspraak dat Jertoen de volgende morgen zich om 8:00am meldt om zich in te schrijven en zijn logboek laat zien over de ervarenheid van zijn duiken. Inmiddels heeft hij 1995 sinds 47 duiken gemaakt, maar de laatste dateert van 2003(Costa Rica). Dat is alweer een tijdje geleden. De ervaring is met name van belang voor de moeilijkheidsgraad van de duik en de diepte. We zullen wel zien wat ze er van vinden.
Dan is het 5:30pm. Lil wil toch weer even het water in en nu ook met Roos. maar op het moment dat Roos het water voelt begint ze te huilen. Ook Lil vindt het water maar koud en besluit om er niet in te gaan. Jeroen gaat alleen snorkelen. Op zich niet erg want dan kan hij meteen weer verder weg zwemmen. Dat bleek een goede beslissing. Een meter over dertig buiten het gebied ligt het zogenaamde 'canal'. De mensen die Nemo hebben gezien weten dat dit een diepe en brede geul is waar de vissen doorheen zwemmen. Als je er boven hangt is het net een snelweg van scholen vis die daar zwemmen. Ze passeren elkaar ook netjes, zonder te toeteren. Even verder op ligt een flinke rots waar iets uit steekt. Het blijkt de staart van de Murene te zijn. Maar waar is de kop? Een Murene is een slang/aal-achtige vis met een vervaarlijke dikke kop en een bek met scherpe tanden. De kop steekt aan de andere kant van de rots eruit. Hij heeft het niet zo op die snorkelaar en beweegt met zijn kop van links naar rechts. Jeroen houdt toch maar gepaste afstand. Op datzelfde moment komt ook de zwarttip-haai weer langs. Over de lengte kan weinig gezegd worden, omdat onder water alles groter lijkt dan het is, maar in het visserslatijn leek die wel 1,5 meter.
We gingen ons douchen en omkleden voor de avond. De kinderen waren ontzettend beweeglijk en vervelend naar elkaar toe. Wat we ook zeiden, er werd niet op gereageerd. Dan maar dreigen met het feit dat ze niet mee mochten naar het restaurant. Ah, dat werkte. Eventjes. In het restaurant aangekomen gingen ze rustig zitten, maar na de eerste happen kwam de onrust weer terug en Fleur begon met een huilbui. De ogen waren in mum van tijd rood doorlopen. Ze waren blijkbaar doodop van de hele dag buiten en in het water. Fleur gaf zelf ook al aan dat ze zo ontzettend moe was en dat ze naar bed wilde. Maar dat toetje met ijs kon nog wel! Roos hebben we maar door het restaurant laten lopen en die ging bij elk tafeltje maar even kijken. Toen we weggingen liep ze dezelfde tafeltjes weer langs en gaf ze een handje en riep "Bye, Bye".
Kinderen op bed. Lil ging wat spullen uitspoelen en Jeroen ging de achterstand in de reisverslagen inhalen. Op het strandbed op de veranda met een licht golfslag van de oceaan. is dat niet idyllisch?