Dag 24(9-1-12)

8:30am We moesten eruit. Bij de prijs zat ook een breakfast en dat wilde we wel even meepikken. In een half uur waren we aangekleed en koffers weer gereed. Toen we in het restaurant aankwamen was het heel rustig, alleen een tafeltje met 2 jongens. Lilly vroeg om toast met jam en thee. Dat was er helaas niet, alleen zaken van de kaart en dan moet je denken aan curry's en appams. Die tijd hadden we niet en stelde toen voor om alleen thee te drinken en voor Roos wat appel te bestellen. Roos haar fruit eten gaat niet zo denderend, dus we proberen van alles. Toen bleek dat er toch ineens toast en jam was geregeld. Na dat we die op hadden melden we ons bij de receptie om onze rekening te voldoen. De taxi stond inmiddels klaar en de koffers zaten er al in. Tijdens de betaling met de credit card kwam er een telefoontje. Naar de beleving van Jeroen kwam die uit het restaurant en ging die over de betaling van het ontbijt. Gelukkig had Jeroen de avond tevoren 2x gevraagd of het inclusief ontbijt was(de website was daar niet helemaal duidelijk in) en daar werd bevestigend op geantwoord. Deze zelfde persoon maakte nu ook de rekening in orde en de telefoon werd neergelegd zonder financiele consequenties.
Met de taxi waren we in 20 minuten op International Airport Trivandrum(er is ook nog een domestic Airport). Bij het uitstappen stond er al iemand klaar van de luchthaven om ons te helpen met koffers en gang van zaken in de hal, alsof het onze eerste keer was! Ach, we hebben hem zijn gang maar laten gaan. Bij de entree van de hal aangekomen moesten we ons ticket en paspoorten laten zien. Daar begon de eerste discussie al. De goede man zag 4 personen en maar 2 paspoorten. Ra ra, hoe kan dat? Na wat uitleg dat de kinderen in Lil haar paspoorten stonden mochten we door. We waren binnen. 20 Meter verder moest we weer over een douanier/beveiliging heen. Weer dezelfde discussie. Jeroen begon al wat lichtelijk geïrriteerd te raken. Ook deze discussie hebben we gewonnen en we mochten naar de incheckbalie. En ja hoor, discussie 3 over de paspoorten én over het feit dat we maar één koffer hadden voor 4 personen. Maar we kregen onze boarding-passen. Weer een stapje verder. Toen moesten we naar Customs. We hadden Fleur gewaarschuwd dat ze door een poortje moest en dat ze haar toeter(die ze vast had) even af moest geven om door de röntgen te gaan. Ze was zo slim om de toeter zelf in de tas op te bergen. dat probleem was er niet. Wat goed is om te weten is dat Trivandrum overwegend moslim is. Dat houdt in dat de poortjes van de douane gescheiden zijn voor mannen en vrouwen. Lil, Fleur en Roos moesten naar rechts en Jeroen naar links. Maar Fleur wilde natuurlijk met papa mee. Dat leverde weer wat spanningen op en uiteindelijk had Fleur lak aan de moslim-wetgeving en ging naar de mannen-poort. Op dat moment waren Lil en Roos en Jeroen al door de douane en stond Fleur nog aan de andere kant. Daarbij komt nog eens dat Fleur door een 'verkeerd' poortje wilde en geen boardingpass kon laten zien. Nee, want die had de vrouwelijke douanier aan de andere kant. Met wat gebaren heen en weer tussen de douaniers mocht Jeroen Fleur toch ophalen en door het poortje begeleiden. Missie geslaagd.
Het was eigenlijk heel rustig op het vliegveld. Er waren maar 4 gates en er waren een handjevol passagiers. Wij kwamen om 11:00am in de vertrekhal aan en zouden over een kwartiertje moeten boarden, volgens planning. Maar er stond niets op de borden en er stond zelfs geen vliegtuig, bij geen enkele gate. We zijn toen in een restaurant gaan zitten waar we internet hadden,we voor Roos wat brood konden bestellen voor de lunch en wij wat thee en koffie pakte. Fleur wilde een pineapple-jus. Fleur wilde Buurman en Buurman kijken op de laptop. Deze hebben we via Youtube gezocht en gevonden. Ondertussen bleek dat het vliegtuig een half uur vertraging had. Fleur kon dus nog meer Buurman en Buurmannen kijken.
Om 12:15pm zaten we in het toestel van Air India(AI263) en een uurtje later landden we weer. We wilden video-opnames vanuit het vliegtuig maken van de eilanden. Maar op het moment supreme deed het beeldscherm het ineens niet meer. Lil heeft op de gok wat gefilmd en we moeten later maar kijken wat er op stond. Toen we geland waren deed ie het weer wel. Heel vreemd!
Bij de immigratie ging alles redelijk vlot. Wel moesten er weer formulieren ingevuld worden wat we kwamen doen en waar we vandaan kwamen en wanneer we weer teruggingen. Het komt bij Jeroen nogal bureaucratisch over, maar doet het toch maar. We krijgen onze stempels en we zijn op de Maledieven.
In de aankomsthal is het nog hetzelfde als 14 jaar geleden. Allemaal kleine kiosken waar een eiland is vertegenwoordigd. Er zijn zo'n 80 eilanden die door toeristen geboekt kunnen worden en die staan daar allemaal. 14 Jaar geleden zijn Jeroen en Lilly op goed geluk daar naar toe gevlogen en hebben toen daar ter plekke een verblijf uit onderhandeld en de resorts tegen elkaar uitgespeeld. Nu met de kinderen vonden we dat toch geen goed idee en hebben we het vanuit Nederland geregeld. Vlucht van TRV-Malé via internet en resort via reisburo. Er kwam iemand op ons afgelopen met de vraag of we de familie Brouwer waren. Onze koffers werden overgenomen en we konden meteen naar de pier waar net de speedboot aankwam. De tocht zou een 30 minuten duren. Dit liep allemaal heel erg gesmeerd. Met de boot buitengaats ging het gas erop en Fleur vond het fantastisch. Ze zat wat achterin en ze hield haar hand buiten de boot om het opspattend water op te vangen. Dit vond ze echt een beleving. Met ons waren er nog 2 individuele reizigers aan boord.
Na een mooie boottrip komen we aan bij 'ons' eiland Chaaya Island Dhonveli. We werden opgewacht door een host die ons welkom heette en ons naar de receptie begeleidde. Daar stond iemand ons op te wachten om ons natte koude handdoekjes aan te reiken. De volgende persoon had de welkomstdrankjes al klaar voor ons viertjes. Als dat geen goed begin is van ons weekje paradijs!
Na wat uitleg over het All-Inclusif, waar alle restaurants en barren zich bevonden en we het befaamde All Inclusif-bandje omgekregen hadden werden we begeleid naar onze kamer. Bij binnenkomst waren we compleet verrast. Wat een ruimte. Een groot twee-persoonsbed en twee bedden voor de kinderen. En nog was er ruimte over. Toen hadden we de badkamer nog niet eens gezien. Die was zeer ruim te noemen. Een bad, een aparte douche, toilet, bidet en wasmeubel en dat alles stijlvol ingericht. Als we de kamer door de openslaande deuren uitlopen zitten we op het strand en kijken zo over de oceaan uit.
Roos hebben we gauw in bed gelegd en de rest heeft zich omgekleed en zijn meteen het water ingedoken. Het is echt onbeschrijfelijk hoe mooi het is om hier te zwemmen tussen de papegaai-vissen, maanvissen, napoleons, koffervissen, murenes en zelfs zwarttip-haaien. Deze laatste hebben we eerst als kleintje(Sjakie Shark) aan de kustlijn gezien, maar toen Jeroen later verder weg ging snorkelen is de vader of moeder van die kleine gezien. Dan hoef je niet eens te duiken! Ook Lil geniet volop van het snorkelen. Fleur vindt het echter maar niets zo'n ding op haar gezicht, maar we blijven het proberen. Ze heeft wel hele fijne roze zwemschoentjes. Jeroen was die van hem natuurlijk weer vergeten en dat heeft tot gevolg dat het water inlopen over al dat, dood, koraal wel wat pijnlijker is.
Roos slaapt relatief lang door. Onze snack zou tussen 4:30pm en 6:00pm geserveerd worden bij de Sunset-bar. We zijn daar tegen 5:45pm. De zon gaat dan inderdaad onder en dat is een mooi gezicht. We nuttigen daar onze snack en drinken. Jeroen heeft daar zijn eerste biertje van de vakantie te pakken. Wat zal die lekker gesmaakt hebben! We lopen een rondje over het eiland. Je bent dan in een kwartier klaar en weten ongeveer alles wel te vinden en gaan ons klaar maken voor het avondeten wat tegen 7:30pm gaat starten.
Ons restaurant is Moikala. Ieder huisje heeft zo zijn vaste restaurant waar ze terecht kunnen. Bij binnenkomst geef je dan ook je huisnummer(321) op en je krijgt dan je vaste tafel voor de komende 6 dagen en een vaste ober, die Yinaz heet. Een zeer behulpzame jongen die het ook goed met Fleur en Roos kan vinden. Hij vouwt ook allerlei figuren met de servetten voor ze, zoals een poppetje en een laars. We zouden graag 2 kinderstoelen willen hebben, maar net vanaf is er eentje kapot gegaan en alleen Roos krijgt er een. Daar is Fleur het niet zomaar mee eens. Yinaz moet beloven dat er morgen een nieuwe is. Hij gaat het regelen. Het eten is gewoon heel goed en uitgebreid te noemen. Wat wel opvalt hier op het eiland dat het veel stellen zijn, kinderen zijn in de minderheid, en dat er heel weinig rumoer is. Nou, daar zullen onze kinderen wel verandering in brengen!
Tevreden ligt tegen 10:00pm iedereen in bed.