Dag 23(8-1-12)

Jeroen was weer bijtijds wakker. Er moest nog brood en jam gekocht gaan worden. Het plan is om tegen 1:30pm met een taxi vanuit Kokkunnu te vertrekken naar Trivandrum. Deze tocht gaat over 250km en neemt 5 tot 6 uur in beslag. Voor de zekerheid wilde Lil dan toch wat brood hebben, in ieder geval voor Roos. Daarvoor moest er, wederom op zondag, boodschappen gedaan worden. Omdat Jeroennu vroeger op stap ging waren en nog minder winkels open. Voor de eerste bakker moest toch wel een stukje gelopen worden. Het was in de buurt van Little Flower Hospital. Daar ook maar meteen even een chai gedronken en toen terug naar het hotel. Inmiddels had Lilly de kinderen gedaan en kon Jeroen de koffer en andere zaken definitief sluiten. In twee etappes is alles naar beneden gebracht. Eén gedeelte blijft in het hotel achter, totdat we de 14e weer terugkomen, en het het andere gaat mee in de taxi en uiteindelijk naar de Maledieven.
Lil heeft dan Lelama al gebeld dat ze kan komen. Dat duurt toch allemaal weer wat langer dan gepland en zo gebeurt het dat de familie Brouwer in de lobby een half uur met de kinderen zitten. Gelukkig kent het personeel de familie inmiddels en daar wordt niet meer van op gekeken. Als Lelama en Sebastian aankomen bestelt de portier gelijk een taxi waarna we op weg kunnen.
Bij appan en amman aangekomen is eigenlijk alleen Benny en Jincy. We gingen er vanuit dat iedereen er zou zijn, maar dat was dus niet het geval. Op zich niet zo'n probleem, Na de lunch, tegen 1:30pm kwam de taxi. De chauffeur, met wie we de komende 6 uur gingen doorbrengen, stelde zich voor als Varghese. We namen Lelama en Sebastian nog mee om die in Angamaly af te zetten. Tegen 1:50pm gingen we echt op reis.
De wegen zijn niet zoals in Nederland, de gemiddelde snelheid zakt daarmee al onder de 50km/u en daarnaast is het rijgedrag ook een puntje. Veel toeteren betekent dat je erlangs wil, of dat je iemand waarscuwt dat je eraan komt. Zodra er getoeterd is wordt er ingehaald, men had immers getoeterd. Dit zorgt zo nu en dan weleens voor hachelijke momenten. Na een uur stopte Varghese om even te tanken. Hij wilde alvast van mij 1500 rupees(voorschotje). We hadden afgesproken dat de hele rit 4500 rupees ging kosten. Dit is trouwens wel 15 keer meer dan het treinkaartje, maar á la. Fleur kon in ieder geval weer even naar de wc. Voor haar is het een sport om zoveel mogelijk naar de wc te gaan! Na weer een uur was het even thee-tijd en kon Varghese 2 sigaretjes kopen, die Jeroen uiteindelijk betaald heeft. We gingen weer op weg. Naar Alleppey, Kollam en uiteindelijk ergens voor Trivandrum. Toen begon het spannend te worden. Het was inmiddels donker gewordenen eigenlijk wist Varghese niet waar we naar toe moesten. Het was toen al 7:30pm. Toen moest ook de auto nog water hebben en maakte Lil gebruik van de mogelijkheid om naar een toilet te gaan. We stonden voor een hotel, waar wel de lichten van uit waren,maar wel iets van een portier rondliep. Maar toen die Lil zag was het meteen 'nee'. De chauffeur sprak de man nog eens aan en toen mocht het wel. Fleur ging ook maar meteen mee. Na een paar minuten waren ze weer terug. Onverrichter zaken. Het was te smerig voor woorden, dan maar ophouden. We zijn toen een stukje verder gereden en bij een andere gelegenheid gestopt.Tegen betaling van wat thee mochten we wel gebruik maken van het toilet. Met een een led-lamp werden we ergens naar achteren geleid om daar een hokje te treffen. Dat was ook niet veel soeps. Voor Fleur en Jeroen afdoende, maar Lil heeft het toen maar 'buiten' het hokje gedaan.
Toen was het 8:00pm, 6 uur na vertrektijd uit Angamly en we stonden aan de ene kant van Trivandrum. Het Hotel, White Dammar, lag aan de andere kant van Trivandrum. Onze chauffeur had geen notie van waar hij naar toe moest. TomTom heeft hier nog een groeimarkt! Om de 500 meter stopte hij om aan iemand de weg te vragen. Ja, dan schiet het niet op. Toen gaf Lil aan, die inmiddels voorin zat, dat we het hotel maar eens gingen bellen. Dat wou die wel doen. Na wat gebrabbel startte hij weer de motor en gingen we weer op weg. Na 500 meter, kan ook minder geweest zijn, stopte die weer. Hij was niet helemaal zeker van de zaak. Zou zijn we een 1 uur en 15 minuten door Trivandrum heen gezwalkt. Lil en Fleur hadden er al helemaal tabak van. Jeroen zat achterin met Roos te zweten. Als de auto namelijk zo langzaam rijdt werkt de natuurlijke airco(raampje open) ook niet echt. Fleur begon zich er ook al mee te bemoeien en riep steeds "go,go,go". De chauffeur bleef stoïcijns sturen. Lil hing toen als een volleerd 'Peking Express'-deelnemer uit het raampje en riep naar iedereen op een motor "White Dammar, White Dammar". Bij één motorrijder maakte dat zo'n indruk dat die prompt aanbood om hem te volgen naar het hotel. Met 10 minuten waar we dan eindelijk daar. Het was volgens Internet een 3 sterren-hotel, maar het was met marmer en zilver bekleed en de lakeien voor de deur zagen er ook at sjieker uit dan we gewend waren en daar stonden we dan, vier verhitte, bezwete en vermoeide reizigers. Niet echt een entree voor het hotel. Maar we warne toch welkom. De koffers werden naar de kamer gebracht en Jeroen moest nog even met de chauffeur afrekenen. Die begon allemaal driftig op zijn kilometer te tellen en bleef bij hoog en laag beweren dat met een begingstand van 157 en een eindstand van 419 er een afstand van 362km was afgelegd en dat daarvoor de 4500,= rupees onvoldoende was. Jeroen gaf toch echt aan dat het maar 262km was en dat 4500,= afgesproken was. Ten lange leste heef Jeroen er 250,- rupees bij gedaan voor de 'zoekwerk'. De wegen scheidde zich hier.
In de kamer aangekomen zijn de kinderen op bed gelegd en heeft Jeroen nog een internetverbinding opgezocht. De LAN op de kamer deed het niet, dus moest er naar WiFi in de lobby uitgeweken worden. Ondertussen was het ontzettend hard gaan regenen. Het bliijkt dat het een week ervoor ook enorm tekeer was gegaan en toen hebben er delen van Trivandrum een overstroming gehad. Inmiddels op internet beland en even wat mail doorgenomen, het vluchtschema voor de volgende dag bekeken(geen wijzigingen, gewoon 11:30am opstijgen) en geprobeerd om online in te checken. Dat laatste lukte niet. Daarom ons toch maar ietsje eerder op vliegveld melden om alsnog aan de balie in te checken. De taxi zou om 9:30am klaar staan.
Na een douche lagen we om 11:30pm erin.