Dag 2(18-12-11)

Om 8:00 am lokale tijd kwamen we in Cochin aan. Dit vliegveld ligt 17 km van Angamaly(Kokunu, exacte eindbestemming). We hadden wel een hotel voor overdag geboekt om te gaan slapen en op te frissen. Achteraf gezien was dat een hele goede beslissing. Fleur had in het vliegtuig geslapen en werd op het vliegveld niet lekker wakker. Ze was ontzettend slap en verhit en natuurlijk moesten we bij de douane nog door zo'n poortje. Maar dit keer mocht ik Fleur vasthouden.
Door de doaune heen is nog een administratieve business. Daar worden nog diverse stempels gebruikt en wordt alles miniscuul gecontroleerd. Ach, we hadden de tijd! Omdat de doaune lang duurde waren de koffers eer al lang en breed uit, inclusief de Buggy. We hebben daar toen maar Fleur in gezet. Die had daar meer behoefte aan dan Roos.
Buiten aangekomen was de temperatuur al op peil, zo'n 24 graden en was de geur(positief) typisch Kerala, India. De chauffeur van het hotel stond al te wachten met onze naam op een A-4tje. We waren toen in 5 minuten in het Quality Airport Hotel. Voor Roos hadden we weer de tent opgezet en Fleur ging in ons bed liggen. Binnen 10 minuten was de gehele familie vertrokken.
Tegen 16:00 zijn we gaan uitchecken en is er een taxi geregeld om ons naar Appan en Amman(vader en moeder) te brengen. Sinds 1996, de laatste keer dat wij geweest zijn is er enorm veel veranderd. Grotere gebouwen, zelfs de kerken zijn ge-upgrade naar hele basilieken en aanglegde wegen, zonder verkeerslichten. Dit laatste zorgt nog wel voor wat spannende momenten. Nou is links rijden al wennen, maar oversteken is hier een geval apart. Als ze op een 'snelweg' rechts af moeten gaan ze ook rechts af!!! Overal is bedrijvigheid en lopen mensen. En de advertenties en kleuren zijn ook overal aanwezig. Het lijkt of iedereen zijn eigen zaakje heeft. Te voetoversteken bij een snelweg is ook spannend. Hand opsteken, ogen dicht en lopen :-).
Voordat we bij het huis kwamen hebben we eerst in Angamaly nog 2 ananassen en 2 cakes gekocht. Daar maak je een goede sier mee.
De ontmoeting met Appan en Amman ging goed. Alle broers en zussen, met hun kinderen, waren er. Het was natuurlijk emotioneel en ook heel erg druk en hectisch voor de kinderen. Ondanks dat ze wat geslapen hadden waren ze erg moe dus daardoor erg prikkelbaar, wij trouwens ook. Wij hadden ook al 2 dagen niet echt geslapen. Iedereen was er. Mary, Lelama, Tomy, Lissy, Lydia, Lybia, Wilson, Mini, Eldin, Melvin, Benny, Jincy, Nina en Bijon. Full house dus. Na heel veel 'matters' besproken te hebben in een engels waar je wel wat creativiteit voor nodig hebt, maar er uiteindelijk wel uitkomt, zijn we gaan eten. Oh ja, eerst nog even bidden bij het inhouse-altaartje. We plagen ze altid dat 2 minuten meer dan genoeg is voor God, maar Appan, met een belangrijke status bij de kerk ter plaatse, denkt daar iets anders over.
Het zal tegen 9:00pm, kan ook zomaar later, geweest zijn dat we zijn gaan eten. Voor speciale momenten komt er een kippencurry én vleescurry op tafel. En als bord hebben we een bananenblad. Het leuke is dat je hier met je hand mag eten. Let op, alleen de rechterhand gebruiken, want de linker wordt in India voor het toiletbezoek gebruikt. fleur gebruikt dus netjes haar beide handen en dat zorgde voor wat gegiechel aan tafel.
Daarna was het bedtijd en hebben we de tenten voor de meiden opgezet. Voor ons was er speciaal een matras gekocht en mochten we in de grote slaapkamer liggen. Deze kamer ligt midden in het huis en heeft alleen een fan. We kunnen vertellen dat het op een gegeven moment wel warm wordt. Zeker als eens in de zoveel tijd de stroom uitvalt, zogenaamde Powercut. We zijn er nog steeds niet achter waarom, maar zo nu en dan gaat de stroom er een half uur af. Voor de kinderen was het slapen een drama. De warmte, de reis, de indrukken zullen er een rol bij gespeeld hebben. Wij dus ook geen slaap. Tegen 4-5:00am vielen we in slaap.