Dag 24

Het is 5:30. De wekker gaat en Jeroen gaat er als eerste uit en zet de airco uit. Tegen 6:00 zijn we beneden en lopen de eigenaar tegen het lijf. Hij geeft aan dat de airco deze morgen wordt gerepareerd en dat hij zal zorgen dat er nog iets van een ontbijt voor ons is, als we tegen 11:00 terugkomen. Dat waarderen we zeer, want veel vertrouwen in een ontbijt op een boot met golven van 6 meter hoog hebben we niet. We lopen naar de afgesproken plek, waar we opgehaald worden om bij de haven afgezet te worden. Het is stipt 6:15. De luiken zijn dicht, maar dat lijkt niet zo vreemd. Er staat echter niemand en er komt ook niets. Inmiddels is het 6:30. Een vermoeden van oplichting komt boven. Op het briefje stond wel een telefoonnummer en een naam, Aranka. Jeroen loopt naar het hotel aan de overkant, GiraGala. Daar is een man die wel even wil bellen, maar krijgt te horen dat het een wrong-number is. Gevoel van oplichting wordt sterker. Lilly houdt op dat moment een riksja aan die ons naar de haven brengt. Daar zien we echter wel zo’n 10 boten liggen. Een stel links van de haven en een stel aan de rechterkant. Waar beginnen we. Inmiddels is het 6:45. Niemand schijnt Aranka te kennen. Gevoel van oplichting is nu heel sterk. Dan loopt Lil tegen een local aan die de naam Danuschka noemt. Dat zegt een ander weer iets en we moeten naar de linkerkant van de haven. Het is 6:56. Dat wordt rennen door de menigte die zich op de vismarkt bevindt. Ondertussen zien we een haai en manta-roggen op het droge. We komen bij een boot en noemen de naam Danuschka. Ja, dat was deze boot. Jeroen laat het papiertje zien en er wordt bedenkelijk gekeken. Dit was wel heel goedkoop zeggen ze. Na wat heen en weer gepraat mogen we toch op de boot. We krijgen de reddingsvesten aan, een kopje thee met gember-koekjes(die zijn lekker!) aangeboden en een pilletje tegen zeeziekte(is dat nodig?). Om 7:15 vaart de boot de haven uit. Het is dan toch gelukt voor 5000 rupees. Zodra we de haven uit zijn, merken we dat de zee ruw is en enorme golven kent, waardoor de boot omhoog wordt gestuwd en weer met een smak neerklapt. Voor Roos is het net Joris en de Draak uit de Efteling. Fleur wordt steeds stiller. Maar even later wordt ook Roos wat stiller en gaan ze beiden proberen te slapen. De volwassenen om ons heen hebben er neer moeite mee en de zakjes en tissues gaan overal naar toe. We zijn ruim een uur aan het varen, waarna de motoren stationair worden gezet. Het turen over het water kan beginnen. We staan met z’n allen voor op de boeg en Fleur en Roos zijn op dat moment weer helemaal up and running. De wind door de haren doet ze goed. En dan zien we de eerste puf uit het water. Een waterpluim schiet omhoog en de rug van de walvis volgt vanzelf. Weliswaar op een afstand, maar we kunnen goed zien hoe groot ze zijn. Even later zien we er weer een en die gaat duiken. We zien zijn enorme staart omhoog zwiepen om even later in de diepte te verdwijnen. Een geklap, van vooral chinezen, is hoorbaar op de boot voor dit moment. De boot zet de motoren weer op High Speed om op zoek te gaan naar de volgende walvissen. Zo zien we nog een 5-tal walvissen en na een half uurtje gaan we terug naar de haven. Op eens worden de motoren in toeren teruggebracht en draait de boot 180 graden. We gingen toch naar de haven? Of zouden er dolfijnen gesignaleerd zijn? Even later wordt het duidelijk. Ze hebben een Walvishaai gespot. Deze komt zich melden bij de boot. Het is weliswaar een baby, maar dan nog is het een imposant beest . We hebben beelden dat hij naast de boot onder onze camera blijft zwemmen. Echt machtig. Tegen 10:15 zijn we in de haven terug en pakken een riksja. We laten ons afzetten bij het bookings-kantoor om te kijken of we ons ongenoegen kunnen uiten. Ze zijn open en de aardige mevrouw van gisteren was er ook. Ze vond het heel vervelend en belde meteen de baas. Er was blijkbaar een ‘misunderstanding’ en ze wilde de riskjakosten vergoeden. Daar we natuurlijk mee akkoord gegaan en we hebben toch de walvissen gezien.
Toen liepen we terug naar het hotel, met de zee in onze benen, en daar kregen we alsnog ons ontbijt. De kinderen wilde nog even carroms en poolbiljart spelen. En, ze wilden heel graag in het zwembad zwemmen, terwijl Jeroen en Lilly naar Papa Mango wilde. Het werd een compromis. Eerst naar het strand en bij terugkomst met z’n vieren in het zwembad. Ondertussen was duidelijk geworden dat de airco niet gerepareerd kon worden. We mochten daarom van kamer verhuizen. Dit hebben we eerst gedaan. Aangezien we morgen weer terug naar India gaan moest ook het inchecken geregeld worden. Dat viel nog niet mee bij de website van Sri Lankan Airlines. Om de haverklap ‘internal faillure, maar de aanhouder wint en middels de app lukte het uiteindelijk wel. Toen konden we lekker naar de bedjes bij Papa Mango. Potje Tea en Coffee. Lilly met boekje en Jeroen typend aan reisverslagen en de kinderen de golven in. Dit keer gaan we tegen 18:00 terug naar het hotel en wordt er met z’n allen in het zwembad gesprongen en estafette gezwommen. Daarna douchen we en gaan we onze laatse diner in hotel Esprit d’Ici tot ons nemen. We worden door de restaurantbediende gewezen op het feit dat vandaag de visschotel beschikbaar is. Het is een grote schotel met krab, tonijn en calamaris. Deze tip spreekt ons wel aan. Roos wil alleen een groot bord met friet en Fleur wil spaghetti. Zodra het eten wordt opgediend, wil Fleur de friet en Roos spaghetti. Dat wordt dus ruilen. Ondertussen checkt de hoteleigenaar of Sanjith, de taxichauffeur, inderdaad morgen om 8:30 bij het hotel is om ons naar Colombo te brengen. Dit is het geval. We eten lekker door en dan moeten we afrekenen. Zoals eerder gezegd, dit gaat cash. Wat een pak papier aan geld zeg. Na de administratie afgerond te hebben gaanwe weer voldaan naar onze kamer. De kids slapen en wij pakken de koffers is en kunnen ook op tijd naar bed.