Dag 33(18-1-12)

8:30am eruit. Dit is de laatste dag met de familie. Een aparte dag dus. Het programma zou er als volgt uit zien. Tomy komt ons ophalen bij het hotel, tegen 10:00am. Daarna gaan we naar zijn huis en gaan we ontbijten. De lunch doen we ook daar en na het slapen van Roos zullen we naar appan en amman gaan, waar de rest van de familie zal komen om ‘het laatste avondmaal’ te hebben.
Deze woensdag is ook de dag van de staking in Kerala. Er is een plan van Kerala en Tamil Nadu om een grote Dam te gaan bouwen voor de energieverwekking. Echter de bevolking is het daar niet mee eens, want als die dam ooit zou breken zou heel Kerala onder water staan! Een staking betekent hier dat alle winkels dicht zullen zijn en ook het vervoer slecht tot niet zal zijn. Hierdoor treffen we bij Tomy thuis ook de kinderen aan omdat de school dicht is. Toch gaan Benny en Wilson wel open met de winkels en er is dus sprake van een “soft-strike”.
Na een heerlijk ontbijt worden er weer wat ‘matters’ besproken en krijgen we wat lekkernijen mee om naar Nederland te brengen.
Na het ontbijt gaan we nog naar een school in de buurt van Kokkunnu. Dit is een school die door zusters wordt geleid en die voor kinderen van een arme komaf zijn. Als we door de poort komen worden we natuurlijk meteen gsignaleerd. We hebben Lydia en Lybia meegenomen voor wat tolk-werk en omdat ze het zelf ook wel leuk vinden. De eerste klassen die we zien zitten in een half open gebouw en dit zijn de kleinsten(3 tot 5 jaar). In het begin zijn ze heel rustig, maar als je vraag ’whats your name?’ dan krijgen ze meer praat. De juffrouw vindt het allemaal prima. Uiteindelijk krijgt de hoofdjuffrouw ons ook in het vizier en we worden uitgenodigd op het kantoor. Daar krijgen we uitleg over de school en de plannen. Een klas bestaat uit ongeveer 35 tot 40 kinderen. Wij mogen in Nederland dus nog niet zo klagen over de aantallen in onze klassen. Ze willen nu een nieuw gebouw gaan neerzetten. Dat wordt hier gerealiseerd door bij een bank een lening aan te gaan en de rente en aflossing wordt betaald door een stuk van het salaris, wat de zusters en juffrouwen vanuit de overheid ontvangen, in te houden. Er zijn verder geen ondersteuningen vanuit kerk of overheid. Er wordt dan ook vriendelijk aan ons gevraagd of wij een bijdrage willen doen. We hebben de gegevens meegenomen en zullen dit vanuit Nederland regelen. Als dank ontvangen we van de school een zak met chocolaatjes. Fleur begint al te watertanden, maar dan komt Lil op het idee om de snoepjes uit te delen. Zo gaan we met zak snoep en video de klassen af. Fleur en Lybia geven ieder kind een snoepje. Wat opvalt is dat de kinderen niet meteen het snoepje openmaken en opeten, maar dat het opgeborgen wordt. Na 4 klassen is de zak wel leeg en we hebben nog 3 klassen t gaan. Jeroen gaat daarom maar even terug naar het hoofd om een nieuwe zak te kopen. Na duidelijk gemaakt te hebben waarom krijgen we voor 100 rupees een nieuwe zak en kunnen we iedereen wat geven. Het is dan zo tegen 1:00pm. Op dat moment gaat de gong en de kinderen gaan naar hun plek en er wordt een gebed opgezegd. Dan gaat nog een keer de gong en pakken ze hun bordje en lopen over het schoolplein naar het halfopen-gebouw. Daar krijgen ze allemaal rijst en groenten en kunnen ze eten. Toen we vertrokken werden we enthousiast uitgezwaaid. We vonden dit echt heel mooi om mee te maken en hebben het idee dat we de kinderen er een plezier mee hebben gedaan.
Na de lunch gaat Roos op bed en terwijl Fleur met Lydia en Lybia speelt gaan Jeroen en Lil met de scooter nog even rondrijden. Ook gaan we nog even naar het hotel om de koffers verder in te pakken. We houden er rekening mee dat het vanavond een latertje wordt en dat we dan niet nog eens de koffers in willen pakken. Na het hotel gaan we nog even bij Benny en Wilson langs de shop. Daar is het inderdaad wel heel erg rustig en Benny gaat sowieso om 6:00pm dicht. Wilson weet het nog niet.
Als Jeroen en Lilly terugkomen bij Tomy is Roos inmiddels uit bed en heeft appan al een paar ker gebeld waar we blijven. Lilly en de kinderen worden naar appan gebracht en Jeroen gaat nog voor de laatste keer Angamali in met de scooter.
Tegen 6:30pm is Jeroen terug met de scooter en zet deze weer bij Tomy neer. Vanuit daar loopt hij met Lydia en Lybia naar appan en daar is het een volle boel.
We krijgen ook nog de curry-blaadjes en plant mee. Dit is een essentieel onderdeel van de indiase curry’s. De plant hebben ze heel vernuftig in een petfles gewerkt en met daarin wat water zodat die de reis moet kunnen overleven. We zijn benieuwd of we hem in Nederland in leven kunnen houden.
Dan is het tijd voor het gebed dat door appan wordt ingezet. Nina doet nog een liedje met een dansje en Roos gaat daarin driftig mee doen. Dit zorgt voor een hoop gelach. Na dit ‘officiële’ moment mogen we aan tafel.
En dan is daar het moment van afscheid. Jullie zullen begrijpen dat dit een heftig moment is, na 5 weken zo intensief contact met elkaar gehad te hebben.
Uiteindelijk brengen Mini en Wilson ons naar het hotel en lopen we tegen 10:30pm naar onze kamer. Hier gaan we de kinderen op bed leggen. Roos in haar tent en fleur mag in ons bed, zodat we haar tent al in kunnen pakken. We hebben ze de kleren aan aangetrokken zodat ze straks zo uit bed kunnen.Tegen 2:30am zal de taxi er staan om ons naar het vliegveld te brengen. Jeroen gaat via internet alvast inchecken. Om de boardinpassen te laten printen loopt hij even naar de receptie. Daar blijken ze problemen met printen in PDF te hebben. Hij beloofd dat dit, voordat we in de taxi stappen, in orde komt. We pakken de laatste stukken in en gaan op bed liggen. Fleur is wat onrustig en van die 2 uurtjes hebben we niet veel geslapen!